MAKAM SAHİPLERİ..

Daha doğrusu makama millet tarafından veya atama yoluyla tevdi edilenler.
Halkın bindiği otobüsü kullanan, hastanede sıra bekleyen bir idareci,çay ocağında vatandaşla sohbet eden bakan,başbakan,başkan, Milletvekili gördüğümüzde ne kadar tuhafımıza giderek işte başkan dediğin böyle olmalı diyerek içimizden geçiririz..
Hani son dönemlerde adına''Gönül Belediyeciliği'' denilmeye başladı..
Olması gerekenin olmaması sebebiyle bizlerin garibine gidiyor.
Hani bir Milletvekilinin belediye otobüsünde yolculuk etmesi, belediye başkanının vatandaşla şöyle korumasız şatafattan uzak bir şekilde sohbet etmesi aslında işin fıtratında var.
Ama gel gör ki; fıtratta olan asimilasyona uğrayıp başkanın farkı olmalı hevesine sarıldığından ötürü bu gün bir milletvekilinin belediye otobüsünde yolculuk etmesi herkes tarafından alkışlanıyor..
Hani bir de her defasında Hz Ömer örnek gösterilir..
Ancak Hz Ömer gibi  deveye binme sırası köleye geldiğinde adaletten şaşmayan Kudüs'ün kapısına köle deve sırtında Hz Ömer devenin önünde girince Kral Herod Hz Ömer yerine köleye iltifat etmeye başlar, köle  ben halife değilim halifemiz devenin önündeki kişi der..Hz Ömer'in yanındaki köleden ayırd edilemeyecek derecede sade yaşayışı örnek alınabilse,  Hz Ömer Kudus'ün anahtarını teslim alırken, Kral Herod  ağlar..
Hz Ömer ey kral neden ağlarsın ki; Kudüs yüz yıl da bir el değiştiriyor..Gün gelir tekrar siz alırsınız..
Kral Herod..
Ey Ömer! korkarım ki; sizde bu adalet oldukça biz bir daha Kudüs'ü alamayız..
Nihayetinde yanlarına gelen yabancının ''Hanginiz Peygamber? diye sormadan kendisini yanındakilerden ayırt edemeyeceği kadar sade yaşayıp giyinen devlet reisi bir peygamberin ümmetiydik..
Bir bakıyorsunuz Avrupa'nın bir ülkesinde başkanın sade yaşayışı, bisikletle işe gidiş gelişi, vatandaşla aynı sırayı paylaşması örnek gösterilir..
Eğer örnek gösterilecekse benim başkanım,benim milletvekilim, benim makam sahibim gösterilmeli..
Elbetteki sadece bu örnek siyaset alanındakilerden ibaret değil..Servet sahibi olan, şatafat içinde yüzüpte, Allah'ım fakirlere yardım et işi havale edenler de var..
Yıllar önce okuduğum bir makaleden bir bölüm..
Seçimlerden sonra yeni seçilen bazı belediye başkanlarının makam odalarının kapılarını söktürdüğünü, bazısının hızını alamayıp belediyenin etrafındaki duvarları da yıktırdığını gördük.
AK Parti’nin seçimlere dair yaptığı değerlendirme toplantısından belediye başkanlarının daha mütevazı olması, halkla iç içe olması, makam araçları gibi hususlarda daha dikkatli olması gibi bazı tavsiye kararlar çıktı, e bu da güzel.
Güzel ama mesele buncağızdan mı ibaret? İnsanları gönül belediyeciliği ile tanıştırmanın yolu bu mu? 
Seçmenlerin öncelikli talebi böyle mi?
Diğer meseller de hallolur, öbür talepler de karşılanır diyebilirsiniz, peki buradan mı başlanması gerekiyor?
Sizi bilmem ama birisi gelip bana; “Sizin belediye başkanı makam odasının kapısını söktürdü, artık her yaptığını herkes görebilecek” dese benim için bir şey ifade etmezdi. 
Çünkü ben başkanın yaptıklarının herkes tarafından görülebiliyor olmasından ziyade hiç kimsenin görmediği yerlerde yaptıklarının helal, yasal, namusluca olması ile ilgiliyim.
Makam odasında kapısı olmayan bir başkan -iyi niyetlileri tenzih ederim- şov yapmaktadır ve şovunu görünür kılma derdindedir. 
Bu benim, bırakınız o kişiye itimat etmemi bilakis ondan şüphe etmeme sebep olur. 
Neyi gizlemek için bu kapıyı kaldırdı diye sorarım mesela? İhaleye fesat karıştırmak için, rüşvet almak için, adam kayırmak için, haksızlık için mutlaka kapısı kapanabilen bir yer bulunur. 
Kapıyı sökerek şov yapanlara değil, kapı kırk kat kilitli olsa dahi haksızlık, hukuksuzluk ve ahlaksızlık yapamayacak yöneticilere muhtacım ben. Belediye başkanının makam aracı yahut korumaları sebebiyle rey vermeyen kaç insan vardır bilmem ama adaletsizlik, iltimas, rüşvet, ahlaksızlık, haksız kazanç gibi sebeplerden ötürü siyaset müessesesinden ikrah getirerek sandığa dahi gitmeyen pek çok kişi tanıyorum. vatandaş, seçim günü gidip ona rey mi verecek? Hak ettiği ihaleyi tanıdığı olmadığı için, başkanın kardeşinin işini görmediği için yahut daire başkanının küçük talebine karşılık vermediği için alamayan iş adamı ama başkanın makam odasında kapı yok diyerek seçimde o başkana rey mi toplayacak? 
Babası belediye başkanı olmadan önce aylaklık etmekten başka bir şey bilmeyen başkanın haşarı oğlunun iş adamlarıyla nargile kafelerde boy göstere göstere milyoner olduğunu gören seçmen kitlesi ama babası arada bir çarşıya çıkıp küçük çocukların yanaklarını okşuyor diye benim belediye başkanım tam bir gönül eridir mi diyecek? 
Belediye başkanı olduğu gün seçim galibiyetini dostlarıyla kutlamak yerine bir tenhaya çekilip aman Ya Rabbi ben başıma nasıl bir iş aldım, bu emanetin hakkını nasıl vereceğim diyerek sabaha kadar ağlayacak gönüllere muhtacız ama o gönül sahipleri de bu işe niçin tenezzül etsin ki kardeşim!
 insanlara dönüp ailem yahut bir yakınım aracılığı ile gelen kişinin işi bir kalemde reddedilir diye ihtar edecek. 
Koltuğunun arkasına üstte “Rüşvet alan da veren de melundur” altta “İş yaptırabilmek için verilen para hangi amaçla ve neresi için verilirse verilsin rüşvettir” yazılı bir levha asacak. Bir parti büyüğünden gelen telefonda helale ve yasaya aykırı bir taleple karşılaşınca; “Sizi reddedersem belki koltuğumdan, ama kabul edersem mutlaka ahiretimden olurum” diyerek karşısındakini azarlayarak reddedecek.
Kendisine oy vereni haksız olduğu yerde kapının önüne koymasını bildiği gibi, rakibine oy verse dahi haklı olan kişiyi baş tacı etmeyi bilecek.
Bir istihdam söz konusu olduğunda, başvuru sahibinin partisine, okuluna, nereli olduğuna, kavmine hatta ve hatta dinine dahi bakmaksızın sadece ve sadece liyakati esas alacak.
Fakir oturduğu koltuktan akrabaları bile zengin olarak değil, zengin oturduğu koltuktan akrabalarına borçlu bir fakir olarak kalkacak.
Özlediğimiz portre böyle, aradığımız tavır bu olsa gerek.