MAHALLE VE CEGET

Evet mahalleyi kaybettik depremle birlikte kalan hatıralarda yok oldu gitti.
Eskiye özlem..
Mahalle denilince yaşı 35-40'ın üzeri olan neslin içinin kıpır kıpır ettiği, gözlerin geçmişi aradığı, hatıraların yaşandığı, anıların tazelendiği günler akla gelir..

Genelde bir kaç sokaktan ibaret,  avlulu birbirine bitişik cumbalı evlerin olduğu, tandır örtmelerinin bulunduğu, bir evden diğer eve hekirgelerden suların aktığı, her evin avlusunda sütlük diye tabir edilen küçük havuzlarda narpuzlu yoğurtlu çorbanın bulunduğu, cegetten cegete geçerek bahçelere ulaşıldığı yerlerdi bizim mahalle..

Mahrum ama çocukluğunu doyasıya yaşayan, erkek çocukların en lüks oyuncağı telden araba,  kız çocuklarının bezden bebek olduğu, salçalı ekmek lezzetini ıskalamayan, pöt pöt pötürcekle hayfene kuran, kış aylarının olmazsa olmazı  kızak kayan, büyüklerin kızaklara kül döktüğü, bizlerin ise geceden hemen yan tarafına kar koyup su dökerek sabaha hazır hale getirildiği günlerdi çocukluğumuzun mahallesi..

Derede akan suya çöp atan kıyamet günü attığı çöpü  gözüyle   çıkaracak tembihiyle oluşan çevre bilinci, ya biri görür korkusuyla hataların gizlice işlendiği, büyüklerin uyarılarına tamam amca bir daha yapmam sende babama söyleme  korkusunun yaşandığı yıllardı..

Mahalle tam bir rehabilitasyon merkezi görevi üstlenirdi..

Kadınların kapı eşiğinde, pencere pervazında uzayan muhabbetleri tam bir rehabilitasyon işlevi görüyordu..

Birbirlerine içlerini döken  hanımlar rahatlamış bir psikoloji ile hanelerine çekiliyorlardı..

Dostluklar stresin en etkili ilacıydı..

Başkası için  yaşamak erdem,başkası ile beraber yaşamak esastı..

Tek başına  kendisi için yaşamak meziyet değildi..

Sizlere yol gösteren elleri öpülecek dedeler, duası alınacak nineler vardı..

Mahallede her an bir abi, bir abla, bir amca,bir dayı,bir teyze ile karşılaşma ihtimaliniz yüksekti.

O yüzden mahalle kötülüklere kalkandı..

Mahalleden 2 kez geçen yabancıya sorulurdu ne iş kimsin necisin kime geldin.

Ceget denilince mahalle, mahalle denilince ceget ismiyle beraber hemen hemen herkesin aklına çocukken mahallede geçirdiği günler akla gelir

Ceget'le ilişiğim bir parmağın diğer parmağa uzaklığı kadardı..
Evimizin hemen yanında bir alt sokağa inen sağlı sollu bahçelerin arasında iki kişinin yan yana yürümekte zorlandığı daracık yoldu..
Rahmetli annemin akşam olunca cegetten getme harığa düşersin gözüne çalı çırpı batar tembihi aklıma gelir ceget ismini duyunca..

Ceget'in popüler kültürde karşılığı bulunmaz  ama bir kuşağın hatıraları ve anılarıyla doludur..

Ceget'in karşılığı sokak diyede  tabir edilir ancak ceget'in diğer bir karşılığı ise  genelde bahçe aralarında kestirme daracık yoldu bizim için..

Ceget; bahçe aralarında sıralı ağaçların birbirine yaslanarak rüzgarda ıslık çalmasıydı.

Ceget; geceyi ağaç üzerinde geçiren sabah şafağıyla eşsiz melodi sunan 
bülbüllerin durağıydı..

Ceget; Serçenin, kara tavuk'un, karga'nın, bülbül'ün, saksağa'ın, ağaç kakan'ın,  taraklı kuş'un yuvasıydı..

Ceget; gece sessizliğini bozan baykuş'un ötmesiydi..

Ceget; yürürken gazellerin hışırtısı,çırpı arasında akşam olmasını bekleyen kirpinin istirahete çekildiği, gögüşlerin oradan oraya hızlı bir şekilde yer değiştirmesiyle çıkarttığı sesle irkilmekti..

Ceget; Yaz aylarında güneş sıcağına  perde olup gölgede serinlemekti..

Ceget; Sonbahar'da sararan yaprakların dökülmesiyle  öbek öbek gazel birikmesiydi..

Ceget; tenha olurdu ama korkmazdınız geçerken, çünkü cegetin sağında  solunda bulunan meyve bahçelerinde selam vereceğiniz  bahçe sahipleri mutlaka olurdu..

Allah ırast getire Ahmet dayı bereketli ola temennileri kulaktan kulağa yankılanırdı..

Ceget; bahçe sahiplerinin göz hakkı denilenerek cegetten geçenlere çalının üstünden meyve vermesiydi..

Ceget; bahçe sulaması yapıldığında bahçeye gelen suyu gütmek için kullanılan en kestirme daracık yoldu..

Ceget; tahta anahtarlı  tahta kapıların sizi karşıladığı yerdi..

Ceget; çalı sancımları ile çalı kuşaklarının buluştuğu korunaklı bahçe duvarlarıydı.